Zadania Samorządu terytorialnego na dr Adamkiewicza

W okresie kształtowania się samorządu terytorialnego jego istoty upatrywano w zupełnej samodzielności gminy. W zakresie zadań własnych gmina jest samodzielna, natomiast w zakresie zadań poruczonych tej samej samodzielności pozbawiona. Podział zadań gminnych na własne i zlecone znajduje się w większości ustawodastw samorządowych państw Europy Zachodniej. Czasami tylko włada się podziałem na zadania samorządowe oraz państwowe. Wyrazem spotkania się samorządnej podmiotowości gminy z jednej strony i powierzonej jej w imieniu administracji państwowej działalności z drugiej strony jest ustawowe rozróżnianie własnego a także zleconego zakresu działania gminy. W obydwu tych zakresach gmina realizuje zadania określone ustawami. Do zakresu zadań własnych gminy zalicza się te wszystkie sprawy wspólnoty terenowej, które w drodze ustawy nie zostały powierzone innym podmiotom. Regulacje samorządowe rozróżniają zwykle wewnątrz tego zakresu „dobrowolne zadania samorządowe” oraz „obowiązkowe zadania samorządowe”.

Zadania lokalne to zadania związane z terenem i mieszkańcami jednej korporacji zawodowej, który to ten jest dzielony pomiędzy dalsze korporacje terenowe. Zadania lokalne składają się z dwóch grup:
a) Zadania lokalne integralne – są to zadania publiczne dotyczące potrzeb społeczeństwa jako grupy socjalnej, żyjącego na terenie gminy.
b) Zadania lokalne zsumowane zsumowane – są to takie sprawy publiczne, które powstają poprzez zsumowanie indywidualnych potrzeb ludzi mieszkających na danym terenie.
Zadania ponadlokalne to te które wykonują korporacje samorządowe, utworzone ze wspólnot lokalnych. Zadania dzielą się na:
a) Zadania ponadgminne ( zintegrowane ponadlokalnie) – służą zaspokojeniu potrzeb ludzi mieszkających na terenie korporacji ponadgminnej, uporanie się z nimi wykracza poza teren jednej gminy, także wykonanie ich w izolacji, w obrębie administracyjnym jednej gminy jest możliwe.
b) Zadania uzupełniające (ponadlokalnie zsumowane) – wynikają z sumowania indywidualnych potrzeb mieszkańców z danego terenu, które nie mogły być wykonane na niższym szczeblu z powodu swojego znaczenia, zakresu, objętości lub innych powodów.
c) Zadania wyrównujące – są to sprawy publiczne, które wykonują z potrzeb pojedynczego, mało sprawnego, lokalnego podziału administracyjnego.
d) Zadania wspólne – zaspokajają potrzeby wszystkich podporządkowanych podmiotów administracyjnych i które obciążają wszystkich członków zarządu.

Zadania monizmu zadaniowego
Schemat podziału monistycznego wywodzi się z tzw. Projektu Wienheimskiego i zakłada, zamiast podziału spraw na zadania państwowe i gminne , wyjście z pojęcia zadań publicznych. Gminy powinny je wykonywać samodzielnie i na własną odpowiedzialność. W niektórych krajach obowiązuje zasada monizmu zadaniowego.
Również w modelu monistycznym występuje wewnętrzny podział zadań na:
a) Zadania dobrowolne,
b) Zadania obowiązkowe,
c) Zadania podlegające wytycznym – są to zadania obowiązkowe wykonywane na podstawie wytycznych państwowych,
Koncepcja podziału zadań samorządu we współczesnym ustawodawstwie polskim Ustawa z dnia 8 marca 1990r. oparta została na koncepcji podziału zadań samorządu na własne i zlecone. Ustawa z dnia 05.06.1998r. wprowadzono dodatkowe 2 szczeble samorządu terytorialnego „powiatowy i wojewódzki”. Mają one całkowicie odmienne zadania.

Zasada domniemania kompetencji
Samorząd terytorialny realizuje zadania publiczne. Jest szerzone przez konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. W art. 164 opisana jest zasada domniemania właściwości gminy we wszystkich zadaniach samorządu terytorialnego niezastrzeżonych dla innych jednostek samorządu terytorialnego. Gminy zachowały swoje dotychczasowe kompetencje oraz uzyskały kompetencje dodatkowe w związku z możliwością tworzenia miast na prawach powiatu. Dodatkowo przepisy ustrojowe przewidują możliwość zawierania porozumień między gminami i powiatami w sprawie przekazania gminom do wykonania zadać i kompetencji należących do powiatu.

Zadania własne gminy
Do zadań własnych gminy należy zaspokojenie potrzeb wspólnoty : lokalnego transportu zbiorowego, ochrona zdrowia, pomoc społeczne itp.
Dzielą się one na zadania obowiązkowe oraz dobrowolne. Ustawa rozstrzyga , które z nich zalicza się do poszczególnych kategori.

Zadania zlecone
Należą one do zadań administracji rządowej. Ustawa przewiduje dwa sposoby podejmowania przez gminę zadań zleconych:
a) Obowiązkowy – wynikający z ustaw szczególnych
b) Dobrowolny – na podstawie porozumienia organów gminy z organami administracji rządowej,
Warunkiem wykonania tych zadań jest zapewnienie środków finansowych przez administrację rządową.

Zadania o charakterze lokalnym to takie których bezpośrednim adresatem jest mieszkaniec określonej wspólnoty samorządowej, wykonane są na dwóch poziomach: gminnym i powiatowym. Powiat będzie realizował tylko takie zadania o charakterze lokalnym, które przekraczają możliwości realizacyjne gminy. Przykłady podane są w art. 4 u.o s.p.

Klasyfikacja zadań powiatu
Wyróżniamy cztery kategorie zadań powiatu. Pierwsze trzy kategorie stanowią zadania administracji rządowej, które się miedzy sobą nie różnią charakterem prawnym, ale sposobem przekazywania ich jednostce samorządu terytorialnego. Czwartą kategorią stanowią zadania własne.

Zadania powiatowe służb, inspekcji i straży
Organami, które podejmują decyzję w tym zakresie są kierownicy służb, inspekcji i straży, nie są oni organami administracji powiatu i służbowo nie podlegają oni organom powiatu. Odwołania dotyczące decyzji rozpatrywane są przez wojewódzkich komendantów czy też inspektorów. Służby te finansowane są z budżetu państwa, a jednostki nie stanowią struktury starostwa powiatowego co wiąże się z brakiem jakichkolwiek kompetencji starosty w związku z wydawaniem w tym zakresie indywidualnych decyzji administracyjnych. Zadania te stanowią nową kategorię zadań poza podziałem na własne i zlecone, ale tylko na szczeblach powiatu. Województwo samorządowe zaliczać należy do szczebla regionalnego a celem jest rozwój cywilizacyjny regionu. (ekonomiczny i gospodarczy).

Zadania samorządu województwa
Zadania te określone są w art. 11 u.o s.w. Samorząd województwa przy formułowaniu strategii rozwoju województwa i realizacji polityki jego rozwoju współpracuje z:
1) Jednostkami lokalnego samorządu terytorialnego z obszaru województwa oraz samorządem gospodarczym i zawodowym,
2) Administracją rządową, szczególnie z wojewodą,
3) Innymi województwami,
4) Organizacjami pozarządowymi,
5) Szkołami wyższymi i jednostkami naukowo-badawczymi,

Samorząd może współpracować z organizacjami międzynarodowymi i regionami innych państw.
Wykonują również zadania określone w art. 14. Są to głównie zadania z zakresu administracji świadczącej.

dzieki ania...

mam nadzieje ze nie bedzie nam to potrzebne. trzeba bedzie go urobić...

to macie jeszcze wolontariat na podst. tych materiałów, które mi dał do zrobienia prezentacji:

WOLONTARIAT
Forma działalności niezawodowej, która nie wiąże się z otrzymywaniem wynagrodzenia finansowego, jest spontaniczna, nieformalna i pozbawiona biurokratycznej struktury.

W tradycyjnym znaczeniu to po prostu praca bez wynagrodzenia dla nauczenia się zawodu.

Aby określoną działalność uznać za wolontariat, musi zdradzać następujące cechy:
Świadomą bezinteresowność
Dobrowolność
Bezpośredniość
Ciągłość i systematyczność działania

HISTORYCZNE ŹRÓDŁA ROZWOJU WOLONTARIATU
W kulturze zachodniej wyróżnia się dwa podstawowe źródła wolontariatu:
Klasyczna idea filantropii starożytnej Grecji i Rzymu.
Chrześcijańska idea dobroczynności na rzecz ubogich, chorych i potrzebujących.

O wolontariacie jako ruchu społecznym zaczęto mówić dopiero w połowie lat 70 XX wieku.
Polska ma bardzo bogatą tradycję rozwoju filantropii i dobroczynności w ujęciu społeczno-kulturowym, organizacyjnymi w zakresie pracy społecznej opartej na aktywizowaniu ludzi zdolnych dl przekształcania środowisk, w których żyją. Tradycja ta sięga wieku XII.
WYBRANE KNOCEPCJE ZACHOWAŃ PROSPOŁECZNYCH
TEORIA POTRZEB LUDZKICH
Drzewo potrzeb Maslowa
TEORIA EMPATII I ALTRUIZMU
Empatia – współodczuwanie
Altruizm – działanie ukierunkowane na niesienie korzyści innym z pominięciem własnego interesu.
TEORIA NORM
Normy opisowe
Normy powinnościowe
TEORIA WYMIANY SPOŁECZNEJ

RODZAJE WOLONTARIATU
STAŁY – wolontariusz na stałe związany jest z jakąś organizacją i regularnie wykonuje swoje zobowiązania
AKCYJNY – wolontariusze angażowani są do pracy przy jednorazowej lub cyklicznej akcji.
ZAGRANICZNY – przeprowadzanie międzynarodowych wymian wolontariuszy pracujących w zagranicznych placówkach socjalnych.
OBSZARY DZIAŁALNOŚCI WOLONTARIATU
Pomoc społeczna, szczególnie dzieciom, młodzieży, jednostkom odrzuconym i wyalienowanym społecznie.
Pomoc osobom niepełnosprawnym.
Służba wobec ludzi cierpiących i umierających.
Działanie w kulturze, sporcie i edukacji.
Działalność na rzecz rozwoju lokalnego i demokracji
Działanie w sferze ekologii
Działalność w centrach i organizacjach ukierunkowanych na wspieranie ruchu samopomocowego i wolontariatu o zasięgu lokalnym.
RODZAJE POMOCY
MATERIALNA – rozdawanie przedmiotów, odzieży, wsparcie pieniężne.
CIELESNA – zaspokajanie głodu, pragnienia, pomoc w chorobie lub wypadku.
EMOCJONALNA – okazywanie serdeczności, przyjaźni, współczucia, troskliwości itp.
MORALNA – budowanie systemu wartości w innych.
WARTOŚCIUJĄCA – przywracanie wiary we własne możliwości, siłę i duchowość wewnętrzną.
INFORMACYJNA – przekazywanie ważnych informacji, porad życiowych.
MOTYWACYJNA - podtrzymywanie na duchu, wsparcie społeczne, pokrzepianie, zachęcanie do zmian.

WALORY WOLONTARIATU
WYMIAR SPOŁECZNY:
Obywatelski sens odpowiedzialności
Wyraz troski o dobro wspólne
Przejaw społecznej solidarności
Odbudowanie więzi społecznych
Fundament humanistycznej
demokracji
Czynnik postępowych
zmian społecznych
WALORY WOLONTARIATU
WYMIAR KULTUROWY:
Sprzyja kształtowaniu codziennej kultury człowieka, w której troska o innych stanowi podstawę budowania prawidłowych relacji międzyludzkich.
Sprzyja kształtowaniu kultury socjalnej społeczeństwa

WALORY WOLONTARIATU
WYMIAR EDUKACYJNY:
Oddziałuje edukacyjnie i wychowawczo
Jest mechanizmem rozwojowym jednostek aspirujących do twórczej podmiotowości
Przygotowuje do sprostania wymaganiom demokracji
Kształtuje szacunek do ludzi, otwartość i wrażliwość na potrzeby innych
Jest źródłem nowych doświadczeń
Rozwija kreatywność
Promuje humanistyczne wartości
Formuje postawę odpowiedzialności
Jest sposobem aktywizowania społecznego
Jest płaszczyzną zdobywania nowych kompetencji
WALORY WOLONTARIATU
WYMIAR RELIGIJNY:
Daje możliwość praktycznego potwierdzenia wyznawanych wartości religijnych
Daje możliwość wcielenia w życie obowiązujących i przestrzeganych praw moralnych i zasad
WALORY WOLONTARIATU
WYMIAR OSOBOWY:
Umożliwia poznawanie i odnajdywanie sensu służby
Kształtuje własną bezinteresowność
Uczy dzielenia własnego istnienia z istnieniem innych
Wpływa na indywidualny rozwój, przekraczanie samego siebie
Buduje intymną wartość człowieka
Formuje samoodpowiedzialność

WALORY WOLONTARIATU
WYMIAR EKONOMICZNY:
Wolontariat wspierając pomoc społeczną, wspomagają budżet państwa, którego ograniczenia nie pozwalają na zapewnienie opieki wszystkim potrzebującym w takim stopniu, jakie są potrzeby.
Kierowanie pomocy wprost do podopiecznych z ominięciem skomplikowanych, kosztownych procedur.
Wolontariat jako przestrzeń działania, zdobywania doświadczeń i rozwiązywania problemów społecznych jest dobrem, które realizuje się w fundamentalnych zadaniach:
Przekazuje sens człowieczeństwa w służbie
Stymuluje instytucje i domaga się od państwa praw dla najsłabszych

Wyprzedza odpowiedzi państwa na nagłe potrzeby, określa i wytycza linie interwencji dla działalności struktur publicznych.
Tworzy odmienną świadomość u osób, które zazwyczaj nie martwią się trudną sytuacją innych
Integruje służby publiczne w tych sektorach, w których jest niewystarczająca interwencja państwa.
Wolontariat to kwestia dojrzałości w trzech perspektywach:
Dojrzałości samej demokracji w Polsce, jej instytucji, strategii legislacyjnych i procedur wdrażania i udrażniania aktywności obywatelskiej.
Dojrzałości do kształtowania demokracji, Polaków jako obywateli, współuczestników życia społecznego, w tym dojrzałości kształcenia do poczucia obywatelskiej odpowiedzialności za warunki egzystencji ludzi dotkniętych losem.

Dojrzałości różnych środowisk, w tym szkół i uczelni, do demokratycznej, więc twórczej i osobotwórczej edukacji, skupionej na trosce o jakość człowieka wychowywanego, a zarazem z promocją dojrzałej refleksji krytycznie odnoszącej się zarówno do jakości środowisk wychowawczych w Polsce, jak i do poziomu i stylu akademickiego funkcjonowania typowych reprezentantów nauk społecznych.
WOLONTARIUSZ
To człowiek dobrej woli, pracujący na zasadzie wolontariatu, osoba obdarzona szczególnym rodzajem wrażliwości społecznej i spostrzegawczości, pozwalającej na zauważanie szczególnych sytuacji wymagających pomocy, których inni dostrzec nie potrafią.
WOLONTARIUSZ
Praca wolontariusza to posługa, „dotykanie” codziennej ludzkiej niedoli i cierpienia, która czyni go innym człowiekiem.
WOLONTARIUSZ
Wolontariuszem może zostać każdy, bez względu na wiek, płeć, wyznanie, status majątkowy, wykształcenie czy rasę, każdy, kto chce dobrowolnie i bezpłatnie nieść pomoc wszędzie tam, gdzie jest ona potrzebna.
WOLONTARIUSZ
Współcześni wolontariusze nie są amatorami, bardzo często ich wybór związany jest z posiadanymi, często bardzo wysokimi kwalifikacjami, co daje gwarancje w pełni profesjonalnej pracy satysfakcjonującej także wolontariusza.
RYS CHARAKTEROLOGICZNY WOLONTARIUSZA
UMIEJĘTNOŚCI:
Nawiązywania kontaktu, która pozwala na poznanie, zrozumienie i ewentualne udzielenie pomocy
Komunikowania się, polegającej na efektywnej wymianie myśli, zrozumienie z drugą osobą.
Słuchania – skupienia i podążania za drugą osobą. Przynosi to ulgę osobie mówiącej.
RYS CHARAKTEROLOGICZNY WOLONTARIUSZA
Ujawniania emocji, która jest wyrazem otwartości wobec drugiej osoby
Bycia tolerancyjnym, polegająca na wyrażaniu szacunku, uznania, wyrozumiałości.
Dawania poczucia bezpieczeństwa, która oznacza głównie wyrażania akceptacji drugiej osoby.
Niesienia pomocy w rozwiązywaniu konkretnych problemów
TYPY WOLONTARIUSZY
Osoby skupiające się na niesieniu pomocy ludziom.
Osoby nastawione na cel, sprawę, zadanie.
Osoby, dla których najważniejsze są własne potrzeby i satysfakcja z ich zaspokojenia.
Osoby zainteresowane zdobywaniem doświadczenia lub pracą.
PODZIAŁ WEDŁUG KRYTERIUM STOPNIA ZAANGAŻOWANIA SIĘ W WOLONTARIAT
Okazjonaliści – podejmują działania jednorazowo, pod wpływem bodźca, impulsu.
Średniodystansowcy – wykazują duże zainteresowanie w działaniu, które jednak ustępują gdy cel został osiągnięty.
Działacze permanentni – działają całym sobą, ta aktywność nadaje sens ich całemu życiu.
PODZIAŁ WEDŁUG OSOBISTEGO ZAINTERESOWANIA OCHOTNIKA
Zainteresowanie konkretną grupą potrzebujących
Zainteresowanie samym problemem
Zainteresowanie wynikające z wykonywanego zawodu

PODZIAŁ WEDŁUG CZASU WYKONYWANEJ PRACY
WOLONTARIUSZ BEZTERMINOWY

WOLONTARIUSZ KRÓTKOTERMINOWY
Zadania jednorazowe
Specjalny przypadek
Specjalna osoba
Specjalne zadanie
Zadania okresowe
KARTA WOLONTARIUSZA
WOLONTARIUSZ POWINIEN:
Mieć jasno określony zakres pracy
Zdawać sobie sprawę z odpowiedzialności związanej z jej wykonywaniem.
Wiedzieć przed kim jest odpowiedzialny za wykonanie swojej pracy i mieć regularny kontakt z tą osobą.
Mieć zapewniony udział w kształtowaniu programu w którym uczestniczy

Być chronionym przed jakimkolwiek ryzykiem związanym z wykonywaniem powierzonych zadań.
Być objętym ubezpieczeniem od odpowiedzialności.
Budować satysfakcję z wykonywanej pracy.
Przestrzegać kodeksu etycznego związanego z wykonywaną pracą.

ORGANIZACJA POWINNA:
Uznawać prawa wolontariusza i przestrzegać je.
Dbać o to, aby aktywność wolontariusza i praca pracownika płatnego miała charakter wzajemnie uzupełniający się.
Nie powierzać wolontariuszowi zadań, które realizował uprzednio zatrudniony pracownik płatny.
Obie strony powinny być poinformowane o swoich kompetencjach i odpowiedzialności.

Rozszerzać, dzięki aktywności wolontariuszy, zakres oferowanych usług.
Dbać o interesy wolontariusza i nie wywierać na niego presji moralnej, skłaniającej do wykonywania zadań sprzecznych z jego przekonaniami.
Ponosić koszty finansowe związane z aktywnością społeczną wolontariuszy.